01.
<<Διαβάτη δεν υπάρχει δρόμος,
ο δρόμος γίνεται βαδίζοντας…
Βαδίζοντας γίνεται ο δρόμος
και γυρίζοντας το βλέμμα πίσω
φαίνεται το μονοπάτι
που ποτέ δε θα ξαναπατήσεις
Διαβάτη δεν υπάρχει δρόμος
μόνο απόνερα στη θάλασσα.>>
Antonio Machado (1875-1939)
Ισπανός ποιητής
Η ψυχοθεραπεία είναι μια διαδικασία ανακάλυψης και διαμόρφωσης του εαυτού. Με οδηγό τα λόγια και τις συγκινησιακές εκφράσεις του θεραπευόμενου, ο θεραπευτής κάνει υποθέσεις για την ιστορία του, ανακαλύπτει τα οικογενειακά δυναμικά και ανασκευάζει τις προσωπικές ιστορίες στο σήμερα, <<στο εδώ και τώρα>>. Στόχος είναι η ανάδειξη της μοναδικότητας του εαυτού μέσα από την κατανόηση των μοτίβων αλληλεπίδρασης στις οικογένειες καταγωγής μας. «Όποια και αν είναι η κληρονομιά μας, διαφορετικούς μας κάνει ο τρόπος με τον οποίο αποκρινόμαστε σε αυτήν και ο τρόπος που τη χρησιμοποιούμε», λέει η V. Satir στο βιβλίο της «Πλάθοντας ανθρώπους».
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει κατανοητός έξω από το περιβάλλον του. Η έννοια της οικογένειας είναι βαθιά συνδεδεμένη με την αντίληψη που έχουμε για το ποιοι είμαστε (Monica McGoldrick, 2002). Το αφήγημα του κάθε ανθρώπου για τη ζωή του είναι ο τρόπος που έχει καταγράψει τα γεγονότα, θετικά και αρνητικά, με τη συμβολή των αξιών, των προσδοκιών, των ρόλων και των μύθων του οικογενειακού και ευρύτερου περιβάλλοντος ανατροφής. Όσο γνωρίζουμε τον εαυτό μας στο σύνολό του, τον αποδεχόμαστε και αναλαμβάνουμε ευθύνη για τις πράξεις μας τόσο αυξάνεται η αυτεκτίμησή μας. Σταδιακά αλλάζει η συμπεριφοράς μας και οι διαπροσωπικές μας σχέσεις.
02.
<<Κοντά σου είδες ν' ασπρίζει ένα άσπρο βότσαλο
Άκουσες να σφυρίζει ένα καλάμι
Τα πιο γυμνά τοπία που γνώρισες
Τα πιο χρωματιστά
Βαθιά βαθιά ο αστείος περίπατος του σπάρου
Ψηλά Ψηλά της εκκλησίτσας το καπέλο
Και πέρα πέρα ένα βαπόρι με φουγάρα κόκκινα>>
Οδυσσέας Ελύτης
Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
Το παιδί είναι ένας αναπτυσσόμενος άνθρωπος με ξεχωριστές ανάγκες και επιθυμίες σε κάθε φάση της ζωής του. Η διαμόρφωση του προσωπικού του χάρτη για τον κόσμο πραγματοποιείται μέσα από την αλληλεπίδραση με τους σημαντικούς άλλους και το περιβάλλον του, με το πλαίσιο αναφοράς μέσα στο οποίο γεννήθηκε, ζει και διαμορφώνεται.
Η ικανότητά των παιδιών για λεκτική έκφραση υπολείπεται σε σχέση με τους ενήλικες, οι οποίοι μέσω του λόγου αποτυπώνουν τον ρεαλιστικό κόσμο. Αναπτυξιακά δεν έχουν κατακτήσει τη γνωστική και λεκτική ικανότητα να εκφράσουν τι νιώθουν ενώ συναισθηματικά αδυνατούν να εστιάσουν στην ένταση του συναισθήματός τους και να την εκφράσουν όπως οι ενήλικες. Ο καλύτερος τρόπος επικοινωνίας των παιδικών σκέψεων, συναισθημάτων και εμπειριών είναι το παιχνίδι και οι συμβολισμοί του.
Στην ψυχοθεραπεία μέσω παιχνιδιού το παιδί έχει την ευκαιρία να εκτονωθεί, να εκφραστεί, να αναγνωρίσει τα συναισθήματά του και να διαμορφώσει τον εαυτό του με βάση τις ατομικές του επιθυμίες και ανάγκες. Μέσα από τη θεραπευτική σχέση αποκτά σταδιακά έλεγχο της ζωής του, οργανώνει τις εμπειρίες του και αναλαμβάνει την ευθύνη που έχουν οι σκέψεις και οι πράξεις του. Πρόκειται για μια αλληλεπιδραστική διεργασία μεταξύ του παιδιού, του θεραπευτή και των εμπλεκόμενων συστημάτων στη ζωή του παιδιού, κατά τη διάρκεια της οποίας λαμβάνονται υπόψη τα σχεσιακά μοτίβα διαγενεακά.
Στη συνεργασία του θεραπευτή με το παιδί και την οικογένειά του, μπορούν να γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας τα παρακάτω θέματα:
προβλήματα συμπεριφοράς, συναισθηματικές δυσκολίες, αναπτυξιακές διαταραχές, μαθησιακές και κοινωνικές δυσκολίες, τραυματικές εμπειρίες, διαζύγιο, πένθος, ψυχοσωματικά προβλήματα.
03.
I'm a paragraph. Click here to add your own text and edit me. It’s easy. Just click “Edit Text” or double click me to add your own content and make changes to the font. I’m a great place for you to tell a story and let your users know a little more about you.
04.
Με ποιο σκοπό συναντιούνται και σμίγουν οι άνθρωποι; Γιατί αναζητούμε τη συντροφικότητα για να αισθανθούμε πλήρεις και ολοκληρωμένοι; Γιατί παντρευόμαστε και με ποιον τρόπο επιλέγουμε τον/την σύντροφό μας; Πώς επικοινωνούμε τις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας με το άλλο μέλος του ζευγαριού; Ερωτήματα που προκύπτουν μέσα από τη θεραπευτική διεργασία ενός ζεύγους που αποφασίζει να έρθει στο γραφείο μας για τη διερεύνηση των ζητημάτων που το απασχολούν.
Το ζευγάρι είναι ο πυρήνας της οικογενειακής ζωής και της ευημερίας της οικογένειας. Από τη στιγμή της δημιουργίας του, γίνεται ένας νέος ζωντανός οργανισμός, ένα σύστημα. Οι σύντροφοι, τη στιγμή της συνάντησής τους, ξεκινούν έναν νέο κύκλο ζωής, αυτόν της δικής τους οικογένειας. Σαν ενήλικες, έχουμε στις αποσκευές μας τα ανεπεξέργαστα συναισθήματα της παιδικής ηλικίας και την προσδοκία πως αυτός ο <<άλλος>>, που θα συναντήσουμε, θα μας αγαπήσει άνευ όρων, θα μας δώσει όσα στερηθήκαμε από τους γονείς μας σαν παιδιά. Ελπίζουμε πως η ένωσή μας μαζί του θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα με τον εαυτό μας, πως μέσα από το βλέμμα του θα αναδειχθούμε και εμείς. Όλοι φαίνεται να πιστεύουμε πως ο γάμος θ΄αλλάξει τη ζωή μας, θα μας κάνει να έχουμε καλύτερα συναισθήματα για τον εαυτό μας, λέει ο Augustus Napier, θεραπευτής οικογένειας.
Η ταυτότητά μας είναι διαμορφωμένη από τα πρώιμα βιώματα της οικογένειας καταγωγής μας. Τείνουμε σε όλες τις μετέπειτα σχέσεις μας να αναζητούμε και να επαναλαμβάνουμε οτιδήποτε μας είναι οικείο. Το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να επεξεργαστεί το άγνωστο αν δεν το συνδέσει με κάτι γνώριμο. Με αυτόν τον τρόπο αναζητούμε τον/την σύντροφο που θα μας θυμίζει τη φροντίδα που δεχτήκαμε από τους γονείς μας αλλά και την απόρριψη που βιώσαμε, την απογοήτευση από την ανθρώπινη φύση των μη ιδανικών ενηλίκων τη στιγμή που ήμασταν παιδιά. Μέσα σε μια σχέση αναβιώνουμε τα τραύματα της παιδικής μας ηλικίας και ελπίζουμε πως θα δημιουργήσουμε αυτή τη μαγική ένωση που θα μεταμορφώσει την πραγματικότητά μας, θα μας θεραπεύσει στο παρόν και στο μέλλον.
Βασικά ζητήματα που αντιμετωπίζει ένα ζευγάρι είναι συχνά η επικοινωνία, η συναισθηματική έκφραση, η διαπροσωπική ισότητα και η ευελιξία στις αποφάσεις για την κοινή ζωή. Αρκετοί άνθρωποι αδυνατούν να δημιουργήσουν μια νέα κοινή αλήθεια με τον/την σύντροφό τους, καθώς είναι προσκολλημένοι στις αλήθειες της πατρικής ή μητρικής οικογένειας. Η δημιουργία μιας αληθινής γόνιμης σχέσης προκύπτει μέσα από τη δημιουργία κοινών αληθινών εμπειριών και την αβίαστη έκφραση των συναισθημάτων. Η επικοινωνία τότε απελευθερώνεται από υποθέσεις και γίνεται ειλικρινής. Είναι σημαντικό να ξεκινήσουμε με ό,τι είναι αλήθεια για εμάς και όχι ότι θέλουμε να είναι αλήθεια.
05.
LEGO® brick based therapy
Ένα ομαδικό πρόγραμμα βασισμένο στο παιχνίδι με τα αγαπημένα μικρών και μεγάλων τουβλάκια lego, το πρόγραμμα Brick-by-Brick φέρνει κοντά παιδιά με νευροαναπτυξιακές διαταραχές (και όχι μόνο) ώστε να κάνουν φίλους και να αναπτύξουν δεξιότητες αξιοποιώντας το κοινό ενδιαφέρον για το παιχνίδι με τα τουβλάκια LEGO.
Στα brick clubs τα παιδιά χτίζουν, συνεργατικά ως ομάδα, μοντέλα Lego καλλιεργώντας τη συνεργασία, την επικοινωνία, την επίλυση διαφωνιών και συγκρούσεων αλλά και δεξιότητες φιλίας. Η βασική διαφορά με το πρόγραμμα LegoWeDo είναι πως στο συγκεκριμένο πρόγραμμα δίνεται έμφαση στην επικοινωνία και όχι στο κατασκευαστικό αποτέλεσμα.
Με τη συμμετοχή των παιδιών στις συγκεκριμένες ομάδες φτιάχνονται σταθερές φιλίες, καλλιεργείται το αίσθημα του ανήκειν, ενισχύεται η αυτοεκτίμηση των παιδιών και αναπτύσσονται οι κοινωνικές δεξιότητες.
Νευροδραματικό παιχνίδι
Πρόκειται για μια θεραπευτική προσέγγιση παιγνιοθεραπείας που συνδυάζει τα οφέλη του παιχνiδιού και του δράματος (παιχνίδια ρόλων). Βασίζεται στο αναπτυξιακό μοντέλο παιγνιοθεραπείας της S. Jennings, το οποίο χωρίζει το παιχνίδι σε τρία στάδια, ανάλογα με την ψυχοσωματική εξέλιξη των παιδιών (σωματική, γνωστική, συναισθηματική και κοινωνική) καθώς επίσης και την νευροψυχολογική ανάπτυξη του εγκεφάλου. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας χρησιμοποιούνται παιγνιώδεις δραστηριότητες που έχουν στόχο την ενίσχυση του δεσμού προσκόλλησης των θεραπευόμενων (attachment-based play), με έμφαση στον ρυθμό, την καλλιέργεια των αισθήσεων (messy play), του βιωματικού ενσωματικού παιχνιδιού-εμπειρίας και της αλληλεπίδρασης μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου.
